Acts 13

CHAPTER 13

Paul and Barnabas

1ήσαν δε τινες εν Αντιοχεία κατά την ούσαν εκκλησίαν προφήται και διδάσκαλοι ο τε Βαρνάβας και Συμεών ο καλούμενος Νίγερ και Λούκιος ο Κυρηναίος Μαναήν τε Ηρώδου του τετράρχου σύντροφος και Σαύλος 2λειτουργούντων δε αυτών τω κυρίω και νηστευόντων είπε το πνεύμα το άγιον αφορίσατε δη μοι τον Βαρνάβαν και τον Σαύλον εις το έργον ο προσκέκλημαι αυτούς 3τότε νηστεύσαντες και προσευξάμενοι και επιθέντες τας χείρας αυτοίς απέλυσαν 4ούτοι μεν ούν εκπεμφθέντες υπό του πνεύματος του αγίου κατήλθον εις την Σελεύκειαν εκείθέν τε απέπλευσαν εις την Κύπρον 5και γενόμενοι εν Σαλαμίνι κατήγγελλον τον λόγον του θεού εν ταις συναγωγαίς των Ιουδαίων είχον δε και Ιωάννην υπηρέτην 6διελθόντες δε την νήσον άχρι Πάφου εύρόν τινα μάγον ψευδοπροφήτην Ιουδαίον ω όνομα Βαρϊησούς 7ος ην συν τω ανθυπάτω Σεργίω Παύλω ανδρί συνετώ ούτος προσκαλεσάμενος Βαρνάβαν και Σαύλον επεζήτησεν ακούσαι τον λόγον του θεού

Elymas the Magus

8ανθίστατο δε αυτοίς Ελύμας ο μάγος ούτω γαρ μεθερμηνεύεται το όνομα αυτού ζητών διαστρέψαι τον ανθύπατον από της πίστεως 9Σαύλος δε ο και Παύλος πλησθείς πνεύματος αγίου και ατενίσας εις αυτόν 10είπεν ω πλήρης παντός δόλου και πάσης ραδιουργίας υιέ διαβόλου εχθρέ πάσης δικαιοσύνης ου παύση διαστρέφων τας οδούς κυρίου τας ευθείας 11και νυν ιδού χειρ κυρίου επί σε και έση τυφλός μη βλέπων τον ήλιον άχρι καιρού παραχρήμα δε επέπεσεν επ΄ αυτόν αχλύς και σκότος και περιάγων εζήτει χειραγωγούς 12τότε ιδών ο ανθύπατος το γεγονός επίστευσεν εκπλησσόμενος επί τη διδαχή του κυρίου 13αναχθέντες δε από της Πάφου οι περί τον Παύλον ήλθον εις Πέργην της Παμφυλίας Ιωάννης δε αποχωρήσας απ΄ αυτών υπέστρεψεν εις Ιεροσόλυμα 14αυτοί δε διελθόντες από της Πέργης παρεγένοντο εις Αντιόχειαν της Πισιδίας και εισελθόντες εις την συναγωγήν τη ημέρα των σαββάτων εκάθισαν 15μετά δε την ανάγνωσιν του νόμου και των προφητών απέστειλαν οι αρχισυνάγωγοι προς αυτούς λέγοντες άνδρες αδελφοί ει έστι λόγος εν υμίν παρακλήσεως προς τον λαόν λέγετε 16αναστάς δε Παύλος και κατασείσας τη χειρί είπεν άνδρες Ισραηλίται και οι φοβούμενοι τον θεόν ακούσατε 17ο θεός του λαού τούτου Ισραήλ εξελέξατο τους πατέρας ημών και τον λαόν ύψωσεν εν τη παροικία εν γη Αιγύπτω και μετά βραχίονος υψηλού εξήγαγεν αυτούς εξ αυτής 18και ως τεσσαρακονταετή χρόνον ετροποφόρησεν αυτούς εν τη ερήμω 19και καθελών έθνη επτά εν γη Χαναάν κατεκληροδότησεν αυτοίς την γην αυτών 20και μετά ταύτα ως έτεσι τετρακοσίοις και πεντήκοντα έδωκε κριτάς έως Σαμουήλ του προφήτου 21κακείθεν ητήσαντο βασιλέα και έδωκεν αυτοίς ο θεός τον Σαούλ υιόν Κις άνδρα εκ φυλής Βενιαμίν έτη τεσσαράκοντα 22και μεταστήσας αυτόν ήγειρεν αυτοίς τον Δαβίδ εις βασιλέα ω και είπε μαρτυρήσας εύρον Δαβίδ τον του Ιεσσαί άνδρα κατά την καρδίαν μου ος ποιήσει πάντα τα θελήματά μου 23τούτου ο θεός από του σπέρματος κατ΄ επαγγελίαν ήγειρε τω Ισραήλ σωτήριαν σωτήρα Ιησούν 24προκηρύξαντος Ιωάννου προ προσώπου της εισόδου αυτού βάπτισμα μετανοίας παντί τω λαώ του Ισραήλ 25ως δε επλήρου ο Ιωάννης τον δρόμον έλεγε τίνα με υπονοείτε είναι ουκ ειμί εγώ αλλ΄ ιδού έρχεται μετ΄ εμέ ου ουκ ειμί άξιος το υπόδημα των ποδών λύσαι 26άνδρες αδελφοί υιοί γένους Αβραάμ και οι εν υμίν φοβούμενοι τον θεόν υμίν ο λόγος της σωτηρίας ταύτης απεστάλη 27οι γαρ κατοικούντες εν Ιερουσαλήμ και οι άρχοντες αυτών τούτον αγνοήσαντες και τας φωνάς των προφητών τας κατά παν σάββατον αναγινωσκομένας κρίναντες επλήρωσαν 28και μηδεμίαν αιτίαν θανάτου ευρόντες ητήσαντο Πιλάτον αναιρεθήναι αυτόν 29ως δε ετέλεσαν παντα τα περί αυτού γεγραμμένα καθελόντες από του ξύλου έθηκαν εις μνημείον 30ο δε θεός ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών 31ος ώφθη επί ημέρας πλείους τοις συναναβάσιν αυτώ από της Γαλιλαίας εις Ιερουσαλήμ οίτινές εισι μάρτυρες αυτού προς τον λαόν 32και ημείς υμάς ευαγγελιζόμεθα την προς τους πατέρας επαγγελίαν γενομένην 33ότι ταύτην ο θεός εκπεπλήρωκε τοις τέκνοις αυτών ημίν αναστήσας Ιησούν ως και εν τω ψαλμώ τω δευτέρω γέγραπται υιός μου ει συ εγώ σήμερον γεγέννηκά σε 34ότι δε ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών μηκέτι μέλλοντα υποστρέφειν εις διαφθοράν ούτως είρηκεν ότι δώσω υμίν τα όσια Δαβίδ τα πιστά 35διό και εν ετέρω λέγει ου δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν 36Δαβίδ μεν γαρ ιδία γενεά υπηρετήσας τη του θεού βουλή εκοιμήθη και προσετέθη προς τους πατέρας αυτού και είδε διαφθοράν 37ον δε ο θεός ήγειρεν ουκ είδε διαφθοράν 38γνωστόν ούν έστω υμίν άνδρες αδελφοί ότι διά τούτου υμίν άφεσις αμαρτιών καταγγέλλεται 39και από πάντων ων ουκ ηδυνήθητε εν τω νόμω Μωσέως δικαιωθήναι εν τούτω πας ο πιστεύων δικαιούται 40βλέπετε ούν μη επέλθη εφ΄ υμάς το ειρημένον εν τοις προφήταις 41ίδετε οι καταφρονηταί και θαυμάσατε και αφανίσθητε ότι έργον εγώ εργάζομαι εν ταις ημέραις υμών ο ου μη πιστεύσητε εάν τις εκδιηγήται υμίν 42εξιόντων δε εκ της συναγωγής των Ιουδαίων παρεκάλουν τα έθνη εις το μεταξύ σάββατον λαληθήναι αυτοίς ταύτα ρήματα 43λυθείσης δε της συναγωγής ηκολούθησαν πολλοί των Ιουδαίων και των σεβομένων προσηλύτων τω Παύλω και τω Βαρνάβα οίτινες προσλαλούντες έπειθον αυτούς επιμένειν τη χάριτι του θεού 44τω τε ερχομένω σαββάτω σχεδόν πάσα η πόλις συνήχθη ακούσαι τον λόγον του θεού 45ιδόντες δε οι Ιουδαίοι τους όχλους επλήσθησαν ζήλου και αντέλεγον τοις υπό του Παύλου λεγομένοις αντιλέγοντες και βλασφημούντες 46παρρησιασάμενοι δε ο Παύλος και ο Βαρνάβας είπον υμίν ην αναγκαίον πρώτον λαληθήναι τον λόγον του θεού επειδή απωθείσθε αυτόν και ουκ αξίους κρίνετε εαυτούς της αιωνίου ζωής ιδού στρεφόμεθα εις τα έθνη 47ούτω γαρ εντέταλται ημίν ο κύριος τέθεικά σε εις φως εθνών του είναί σε εις σωτηρίαν έως εσχάτου της γης 48ακούοντα δε τα έθνη έχαιρε και εδόξαζον τον λόγον του κυρίου και επίστευσαν όσοι ήσαν τεταγμένοι εις ζωήν αιώνιον 49διεφέρετο δε ο λόγος του κυρίου δι΄ όλης της χώρας 50οι δε Ιουδαίοι παρώτρυναν τας σεβομένας γυναίκας και τας ευσχήμονας και τους πρώτους της πόλεως και επήγειραν διωγμόν επί τον Παύλον και τον Βαρνάβαν και εξέβαλον αυτούς από των ορίων αυτών 51οι δε εκτιναξάμενοι τον κονιορτόν των ποδών αυτών επ΄ αυτούς ήλθον εις Ικόνιον 52οι δε μαθηταί επληρούντο χαράς και πνεύματος αγίου